Weekblog 16 augustus
Uit de nummers van mijn playlist voor onderweg. Van tevoren zorgvuldig uitgekozen, maar achteraf van nog meer betekenis gebleken…. (voor mijn hele playlist; even op mijn boek wachten)
Hoe fijn is het voor je vertrek bij je kinderen te merken hoeveel bewondering ze voor je hebben en hoezeer ze je een fantastisch avontuur toewensen en tegelijkertijd zeggen dat ze de deur die altijd voor open staat en hun ‘vangnet’ zullen missen. Ik bouw een huis
Speciaal voor jou en mij, omdat ik wil
dat je nog wat langer blijft
Ik bouw een huis
een plek waar alles altijd blijft bestaan
omdat ik wil dat niemand hoeft te gaan (Jet van der Steen)
En dat trek je de deur achter je dicht. Geen besef waar je aan begint. Het onbekende, onzekere tegemoet. ‘Avontuur is gevaarlijk, maar sleur is dodelijk’ (M. de Ridder)
The road ahead is empty
It's paved with miles of the unknown
Whatever seems to be your destination
Take life the way it comes, take life the way it is (City to City)
De eerste week nog voorzichtig en een beetje terughoudend bij de gastadressen, die wellicht dachten ‘beetje naief, dat mannetje komt zichzelf nog wel tegen’. In Zuidland met de familie mee naar de zondagsdienst en wat klinkt er als slotlied: Ga dan op weg, en ontmoet op je reis medemensen.
Geef aan ieder al wat jij jezelf toe zou wensen.
Dan, onder ’t gaan, zul je de ander zien staan, en overschrijd je je grenzen.
Ga dan op weg, en schudt af al je twijfel en zorgen.
Ga en ontdek, wat vandaag nog voor jou is verborgen.
Houd op het Licht, altijd je ogen gericht. Dat zal je kracht zijn voor morgen. (NN)
Dit kan geen toeval zijn. Er staat Iemand achter me. Er reist Iemand met mij mee. Dit wordt me gegund. Mijn lijf werkt mee; ik voel sterker en fitter; de zelfverzekerdheid groeit ook: ik ga dit volbrengen, ik heb een missie en gaandeweg voel ik me vrijer en de vrijheid. Deze wandeling is mijn Jordaan.
I’m just a poor wayfaring stranger, I’m trav’ling through this world below;
There is no sickness, toil, nor danger, In that bright world to which I go.
I’m going there to see my father, I’m going there no more to roam;
I’m just a going over Jordan, I’m just a going over home. (Trad.)
Elke dag besef ik meer hoeveel moois mij nu toevalt. Niet dat mij geen verdriet overkomen is, maar dat wordt overschaduwd (waarom bestaat het woord ‘overzonnigd’ niet?) door zoveel geluk. ‘Hoe dieper de smart in je wezen kerft, hoe meer vreugde je kunt bevatten’ (Kahkik Gibran). Met de lente komt het gevoel dat ik weer helemaal gelukkig kan en mag zijn. Alleen is er nog het alleen zijn.
Ik zie honderden keren stelletjes wandelen, fietsen. Ik logeer bij families, waar die liefde voelbaar is. Ik wil nog zo graag van iemand houden en van gehouden worden, zoals dat alleen maar met ééntje kan. Ergens moet er toch ook nog zo iemand zijn……………. Wouldn't it be fine bein' lonely together
Wouldn't it be fine havin' a shoulder to share (……)
Now wouldn't it be sad bein' lonely all alone (Barry Manilow)
Voorlopig lijk ik even een andere bestemming te hebben: het overweldigt me, dat ik blijkbaar mensen inspireer, motiveer. Dat het ‘bijzonder’ is wat ik doe, terwijl het me geen moeite kost. Het woord ‘verbondenheid’ valt steeds opnieuw. Steeds meer mensen volgen mij; steeds meer aandacht van de pers; steeds meer donaties; steeds meer medewandelaars; steeds meer burgemeesters en wethouders; nog meer gastvrijheid en vrijgevigheid, terwijl ik eigenlijk niets anders doe dan wandelen. Ik heb niet meer terug te geven, dan een karig ‘dankjewel’.
Ce sont les choses qu'on ne dit pas
Les vrais secrets qu'on garde au fond de soi
Ce sont les choses qu'on ne dit pas
Parce que les mots, les mots n'existent pas
Hoe mooi is Nederland. ’s Morgens vroeg in de stilte met alleen het landschap.
Morning has broken, like the first morning
Blackbird has spoken like the first bird
Praise for the singing, praise for the morning
Praise for them springing fresh from the sky (….)
God’s recreation of the new day (Cat Stevens)
Hoe mooi zijn de mensen in Nederland als je ze onopgemerkt observeert of als je juist ‘het slachtoffer’ van hun goedheid mag zijn. The colors of the rainbow, so pretty in the sky
are also on the faces of people going by
I see friends shaking hands, saying, "How do you do?"
They're really saying, "I love you"
I hear baby’s cry, I watch them grow
They’ll learn much more than I’ll ever know
And I think to myself
What a wonderful world (Louis Armstrong)
Zat er dan niets tegen? Nee, niets! Weliswaar zijn er zeker 3 naasten, die mij volgden vanaf het begin van mijn tocht, maar het eind niet meer hebben mogen meemaken. Daarentegen hebben in diezelfde tijd 3 nieuwe wereldwondertjes het licht gezien. Some of us fall by the wayside
and some of us soar to the stars
and some of us sail through our troubles
and some have to live with the scars
There’s far to much to be taken in here
more to find than can ever be found
but the sun rollin’ highthrough the sapphire sky
keeps great and small on the endless round
It’s the circle of life (Elton John)
En dan wandelen we uiteindelijk ‘de goede kant’ op. Dat wil zeggen, naar mijn vertrouwde huis; naar het eigene Zeeland; naar het vertrouwde leven, maar dat nooit meer hetzelfde gezicht zal hebben.
O mn bloedmooie Zeeland
Wa mn dwiengt om te haen
Is da k altied wi trugkan
Op een dag laeh ik wi bie je an (Peter Slager)
Thuis. Maar ik mis Heel Nederland en heel Nederland.
Ik kreeg een heel bijzonder cadeau uit de handen van de burgemeester van Terneuzen: een steen.
Ik heb een steen verlegd
In een rivier op aarde
Het water gaat er anders dan voorheen
De stroom van een rivier, hou je niet tegen
Het water vindt er altijd een weg omheen (Bram Vermeulen)
Het gaat er anders dan voorheen. Voor mij zeker. Het is niet mijn steen.
Deze steen is van en voor alle Nederlanders die mij dit avontuur gegund hebben.
Maar ik mag hem voor jullie bewaren.
