Weekblog 1 maart 2025

Zwemmen is niet mijn favoriete bezigheid. En er was er eens Eén, die over het water kon lopen, maar diens gelijke is niet van deze wereld. Dus hoe kom je van Middelharnis over ’t Haringvliet naar Hellevoetsluis als je geen 20 kilometer om wil lopen? Daar heb je nou een schoonzoon voor! Mijn vader zei tegen zijn dochters (mijn zussen), toen die zich op het vrijerspad begaven: “Zorg dat jullie een timmerman, een automonteur, een aannemer en een schilder aan de haak slaan, dan hebben we verder niemand meer nodig” En op die tweede na is dat allemaal gelukt. Maar míjn dochter kwam thuis met een restaurateur van klassieke boten. Mijn dochter kende ongetwijfeld veel aantrekkelijke kanten van hem, maar zijn beroep was nou niet dat je dacht ‘handig, zo eentje in de familie’. Tot vandaag dus. Dankzij zijn connecties heb ik de afgelopen (vries-)nacht doorgebracht in kooi op de Stavast, een 8 (?) meter lange gemotoriseerde zeilboot. Vanmorgen wel opgestaan, maar eigenlijk had ik net zo goed kunnen blijven liggen, want even voor 9.00 uur werd ik door kapitein Coert de haven van Middelharnis uitgevaren, met aan boord ook bedoelde schoonzoon en kleinzoon(tje). Na een uurtje op het zeil varen werd mij gevraagd ‘ka-na-hier’ of ‘ka-na-da’, maar zo’n omweg vond ik wat overdreven, want ik had om half elf een afspraak met de wethouders van Hellevoetsluis. Op het havenhoofd riep iemand (die later de fotograaf en verslaggever van Groot Hellevoet bleek te zijn) vragend : Frank??? Ik moest toch even denken aan dat decemberliedje ‘’t een vreemd’ling zeker, die verdwaald is zeker, zal eens even vragen naar zijn naam…’ Na mijn intocht (zonder mijter, met muts) werd ik bij de Brielse poort welkom geheten door drie wethouders van de gemeente Nissewaard, die met vergezelde naar het gemeentehuis, waar we drie bijzonder hartelijke en onderhoudende kwartieren doorbrachten. Na het inmiddels befaamde gemeentestempeltje, werd ik door de verslaggever tot aan de rand van Hellevoetsluis gebracht met het advies toch vooral de mooiste route naar Zuidland te nemen. Zo’n raad volg je uiteraard op met het gevolg dat de voorgenomen 12 km naar Zuidland er ruim 15 werden….. Even een bakje koffie genomen in het frietkot (o sorry, in beschaafd Nederlands heet dat een snackbar), die ik uiteindelijk niet hoefde af te rekenen omdat de bazin ongemerkt voor mij even op mijn website had gekeken. Ik raak mijn geld maar niet kwijt…….