Weekblog 12 juli 2025

Mijn horloge en ik
(met een knipoog naar Leanne en Jannie)

Ik mocht een cadeautje uitkiezen ter gelegenheid van het verwisselen van mijn loopbaan in het onderwijs voor een ‘loopbaan’ door heel Nederland. Zo blij waren ze dat ze niet alleen eindelijk van me af waren, maar ook nog eens dat ik ver genoeg weg ging om me nergens meer mee te kunnen bemoeien. Maar wat moet je vragen als je eigenlijk alles al hebt? Een sporthorloge! Tot op heden liep ik nog met een stopwatch. Maar ik wilde ook wel eens echt meetellen, dus ik naar de sportshop. Ik wilde een eenvoudig exemplaar (want zo riant was het afscheidsbudget nou ook weer niet). Wat het horloge moest kunnen, was de tegenvraag. Nou ehhhh…..afstand, tijd en snelheid. Dus werd mij wederom een stopwatch(!) aangeraden, want zo eenvoudig kunnen ze sporthorloges niet maken. Ondanks mijn voorkeuren toch met een duizend-dingen-ding de winkel verlaten. De eerste 50 wandeldagen deed ik mijn horloge ’s morgens om, zette deze aan en noteerde aan het eind van de dag de afstand in een schriftje, resette het ding, dat vervolgens de nacht op mijn nachtkastje doorbracht. Maar daar kwam resoluut een einde aan toen ik overnachtte bij ‘een kenner’. Of ik wel (niet dus) wist wat dat horloge allemaal kon. En of ik het even een kwartiertje kon missen, samen met mijn telefoon en intieme gegevens zoals mijn lengte, leeftijd en gewicht. Na de plechtige belofte het horloge voortaan ook ’s nachts te dragen, kreeg ik het terug. Sindsdien praat het horloge tegen me via mijn telefoon. Na elke kilometer vertelt een vrouwenstem mij hoe snel ik die kilometer heb afgelegd. Dat hoeft van mij niet, maar ik weet niet hoe ik haar het zwijgen op moet leggen, veel te bang dat ik verkeerde knopjes indruk…..
Mijn horloge is volgens mij een ‘zij’. In het Frans is het ook ‘la montre’. Een typisch vrouwelijke eigenschap is intuïtie. ‘Intuïtie is een direct en spontaan aanvoelen zonder dat er bewust over nagedacht hoeft te worden. Het is een manier van denken of handelen waarbij men vertrouwt op gevoel of innerlijk weten in plaats van op logische redenering.’
En mijn horloge doet dat. Het weet niets van me maar vertelt me van alles over mij. Dus is het een ‘zij’.
En dat is niet alles. Vroeger ging je op de kermis naar een waarzegger, die je hele hand las en dan vertelde wat je te wachten stond. Nu leest het horloge alleen je polsslag en weet vervolgens meer over je te vertellen dan jezelf over jezelf weet. ’s Avonds vertelt het horloge, uiteraard via mijn telefoon, wat mijn laagste, hoogste en gemiddelde hartslag op die dag was. Daar kan ik me nog iets bij voorstellen, omdat ie mijn polsslag meet. Maar daar blijft het niet bij. Zij meet ook het aantal voetstappen. Hoe doet ze dat? Voor zover ik weet zit er geen op mijn voeten gericht cameraatje in. Voelt ze soms het neerkomen van mijn voeten? Als ik dan eens heel zachtjes op mijn tenen ga lopen, kan ik haar dan beet nemen? Dat ik dan al thuis ben en zij nog denkt dat ik moet vertrekken……
Zij vertelt me ook hoe lang ik geslapen heb en wat de kwaliteit van mijn slaap was, gespecificeerd in diepe slaap, lichte slaap, onrustige slaap, enz. Ik weet niet of dat klopt. Maar controleren kan ik het niet, want dan slaap ik….. Na een inspanning vertelt ze hoeveel uren slaap ze me aanbeveelt. Dat is wel handig, want dan weet je precies hoe laat je je wekker moet zetten. Of je dan op tijd op je werk komt…….daar kan enige stress bij ontstaan. Over stress gesproken: Ze weet ook mijn stressniveau. Die van mij is laag, zegt ze. Lijkt me leuk om eens uit te proberen of ze tegen een beetje zelfkritiek kan. Als ik me nou eens enorm opwind over het feit dat ze denkt alles van me te weten, terwijl ze me helemaal niet kent, zou mijn stressniveau dan stijgen of zou ze dan net doen alsof ze me niet gehoord heeft?  Over vrouwelijke eigenschappen gesproken…..
Mijn horloge weet of ik vandaag in hogere sferen ben of dat het juist bergafwaarts met me gaat, door elke dag mijn stijgende en dalende meters te registreren.
Zij meet ook mijn fitnessleeftijd. Die kan ik volgens het horloge maximaal 9 jaar omlaag brengen. Dat valt me nou weer tegen van zo’n ding. Van een kwartiertje botox word je 10 jaar jonger, maar na 4000 kilometer wandelen wil ze de dubbele cijfers niet in. Zal wel aan de prijs liggen. Had ik maar een duurder exemplaar moeten nemen……
Zij is ook wel lief, want ’s avonds krijg ik een melding dat ik vandaag een grote inspanning heb geleverd en dat ik voldoende nachtrust moet nemen, omdat slaap de beste manier is om te herstellen. Maar een nachtzoentje kan er niet van af, terwijl ik daar juist beter van slaap!
Mijn Body battery geeft mijn energieniveau gedurende de dag weer. Gedurende een inspanning zakt die. Dat is logisch. Maar ik kan die batterij steeds opnieuw opladen door er juist géén energie in te stoppen (dus met niets doen en slapen). En gaat gemiddeld zo’n 80 jaar mee. Dat is nog eens groen en duurzaam!
Ik ben ook wel eens ondeugend, want ik doe niet altijd wat mijn horloge zegt. Regelmatig krijg ik een melding in de trant van ‘aanbevolen rusttijd 36 uur’. Dan doe ik een keer alsof ik haar niet hoor, steek achter haar rug mijn tong tegen haar uit en ga de volgende dag toch weer wandelen.
Zij meet hoeveel calorieën ik heb verbruikt op een dag, zowel ‘actief’ als ‘in rust’. Daar trek ik me ook niks van aan want ongeacht het verbruik eet ik élke dag gewoon veel en lekker.
Gelukkig meet zij ook mijn VO2max. Dat is de indicatie van mijn ‘cardiovasculaire fitness en bepaalt het maximale zuurstofvolume in milliliters dat ik per minuut per kilo lichaamsgewicht kan gebruiken tijdens maximale inspanning’. Fijn om te weten toch? Om het te snappen heb ik alleen de Van Dale nodig en die heb ik per ongeluk thuis laten liggen…... Zij concludeert overigens wel dat die VO2max. van mij uitstekend is. Zij zal het weten, intuïtie of zo …...
Ik ben overigens ook hardlopers en wandelaars tegen gekomen die geen horloge om hebben, maar met een soort televisiescherm op hun bovenarm. Dan denk ik: als dat kleine horloge van mij al zo veel meet, wat moet zo’n beeldbuis dan wel niet allemaal van je weten? Zou daar ook nog je huisarts of zo in zitten……?
Of ik tevreden ben met mijn horloge? Nou, er is één ding wat ze niet weet en meet:
Of ik vandaag lékker gewandeld heb. Dat weet ik alleen.
Dáár moet je mens voor zijn.